Πώς σε θαυμάζω να ‘ξερες, γενναία αμυγδαλιά μου θάρρος ποτίζεις και ζωή, στολίζεις τα όνειρά μου ατέρμονο το σθένος σου, γελάς και με το χιόνι παρέα με τη φίλη σου, την όμορφη ανεμώνη.