Κορωνοϊός: Πώς επικοινωνούμε με τα παιδιά προσχολικής ηλικίας

           Διανύουμε μία περίοδο όπου καλούμαστε να διαχειριστούμε μία πρωτόγνωρη κατάσταση, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα στρεσογόνος  με επιπτώσεις σε διάφορους τομείς της ζωής μας. Η εμφάνιση του κορωνοϊού μας φέρνει αντιμέτωπους με μία νέα πραγματικότητα η οποία επιτάσσει να υιοθετήσουμε νέες συνήθειες και να συμμορφωθούμε με περιορισμούς που αλλάζουν τη καθημερινότητά μας.

            Υπάρχει άγχος και ανασφάλεια που πυροδοτούνται από τις συνεχείς αλλαγές στις συνθήκες ζωής, καθώς και φόβος για την εκδήλωση συμπτωμάτων ή και μετάδοσης της νόσου σε συγγενικά πρόσωπα. Τα παιδιά βλέπουν τις αλλαγές που συμβαίνουν στη καθημερινότητα με τη μείωση δραστηριοτήτων, το συχνό πλύσιμο των χεριών, τη χρήση προστατευτικής μάσκας από τους άλλους ανθρώπους, όπως επίσης, αντιλαμβάνονται τον φόβο των ενηλίκων σχετικά με θέματα υγείας.          

           Μπορεί να αντιδράσουν σε αυτή τη νέα πραγματικότητα με συχνό κλάμα, υπερκινητικότητα, δυσκολίες στον ύπνο, προσκόλληση στα πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος καθώς και φόβο να τα αποχωριστούν. Επίσης, μπορεί να εκδηλώσουν θυμό και επιθετικότητα ή και να αποσύρονται απο κάθε κοινωνική αλληλεπίδραση. Ακόμα, η παλινδρόμηση σε προηγούμενα αναπτυξιακά στάδια με την εμφάνιση συμπεριφορών οι οποίες παραπέμπουν σε μικρότερες ηλικίες συνηθίζεται σε παιδιά που βιώνουν μεγάλες αλλαγές. Για παράδειγμα, μπορεί η ομιλία τους να προσομοιάζει με παιδιών μικρότερης ηλικίας, να ζητάνε μπιμπερό αντί για ποτήρι ή και να λερώνουν τον εαυτό τους.

           Χρειάζεται να μιλάμε στα παιδιά για αυτές τις αλλαγές που βιώνουν με λόγια απλά που να ανταποκρίνονται στην ηλικία τους και να τους εξηγούμε για ποιον λόγο συμβαίνουν. Μπορούμε να τα ρωτήσουμε τι έχουν καταλάβει για να δούμε σε ποιον βαθμό έχουν κατανοήσει αυτά που τους λέμε. Να μην τα βομβαρδίζουμε με πληροφορίες σχετικά με τον κορωνοϊό και να απαντάμε στις ερωτήσεις τους με ειλικρίνεια χωρίς να προσπαθούμε να τους αποκρύψουμε την αλήθεια. Οι επεξηγήσεις μας καλό θα ήταν να είναι σαφείς και σύντομες προκειμένου να αφομοιώνουν τις πληροφορίες. Στη προσχολική ηλικία όπου τα παιδιά δυσκολεύονται να διακρίνουν τη φαντασία από τη πραγματικότητα χρειάζεται να είμαστε ξεκάθαροι προκειμένου να μη δημιουργήσουν τρομακτικές εικόνες στο μυαλό τους.          

           Να τα ενθαρρύνουμε να εκφράσουν τα συναισθήματά τους μέσα από το παιχνίδι, δημιουργώντας ρόλους, ή τη ζωγραφική, σχεδιάζοντας το συναίσθημά τους. Τα παιδιά παρατηρούν τους ενήλικες πώς αντιμετωπίζουν τα συναισθήματά τους, αν αισθάνονται άνετα να τα εξωτερικεύσουν ή αν επιδιώκουν να τα κρύψουν με σκοπό να μη στεναχωρήσουν τα ίδια. Εάν εμείς μιλάμε για τα συναισθήματά μας μαθαίνουμε στα παιδιά ότι είναι φυσιολογικό να εκφράζουν κι εκείνα τα δικά τους και ότι όλα τα συναισθήματα είναι αποδεκτά, ακόμη και τα δυσάρεστα.          

           Μιλάμε στα παιδιά για τα συναισθήματά μας, με τέτοιον τρόπο που να μη τα επιβαρύνουμε με το άγχος μας, να μη τους δημιουργούμε πανικό, χωρίς να εκδηλώνουμε έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Χρειάζεται να τους μεταδώσουμε μία αίσθηση ασφάλειας και αυτό θα γίνει αν καταφέρουμε να διαχειριστούμε το δικό μας άγχος και παραμείνουμε ψύχραιμοι.

           Είναι απαραίτητο να φροντίζουμε, πρωτίστως, τον εαυτό μας προκειμένου να αντεπεξέλθουμε στη ψυχική πίεση. Να φροντίζουμε, αρχικά, τη σωματική μας υγεία με μια ισορροπημένη διατροφή, επαρκή ύπνο και σωματική άσκηση.  Δεν μπορούμε να ελέγξουμε πόσο θα διαρκέσει αυτή η κατάσταση, αν οι άλλοι θα τηρούν τα μέτρα προστασίας, αν θα νοσήσουμε. Ας εστιάσουμε σε αυτά που μπορούμε να ελέγξουμε, να μην εκτιθέμεθα συνεχώς σε ειδήσεις για τον κορωνοϊό από τα ΜΜΕ, να οργανώνουμε τη μέρα μας στο σπίτι με ευχάριστες δραστηριότητες, να επικοινωνούμε με φίλους, να επικεντρωνόμαστε σε αυτό που κάνουμε εμείς για να προστατευθούμε. Αυτό θα μας βοηθήσει να νιώσουμε ότι έχουμε έναν έλεγχο σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση και να στραφούμε στον εαυτό μας, αποσπώντας την προσοχή μας από εξωτερικούς παράγοντες που μας αγχώνουν.

           Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι η ανοιχτή και ειλικρινής επικοινωνία με τα παιδιά δεν τα τρομάζει, αντιθέτως, τα βοηθάει να καταλάβουν τη συμπεριφορά των ενηλίκων.