Άρθρα Λογοθεραπείας

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΕΣΜΕΝΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΣΤΗ ΣΙΤΙΣΗ ΜΕ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

 

 

Ένα θέμα της βρεφικής διατροφής που τρομάζει όλους τους γονείς είναι η μετάβαση από αλεσμένες τροφές σε κομμάτια. Πέρα από το διατροφικό κομμάτι η αλλαγή της υφής του φαγητού είναι απαραίτητη προκειμένου να βελτιωθούν οι ικανότητες σίτισης του παιδιού, ενώ γενικά η προσφορά τροφών με διαφορετικές υφές ενισχύει την αποδοχή ποικιλίας τροφών και βοηθά στην ενδυνάμωση των μυών τους στόματος.

 Δεν είναι λίγοι οι γονείς που από το φόβο τους μην πνίγει το παιδί, παρατείνουν συνεχώς την έναρξη της μετάβασης, ελπίζοντας ότι μεγαλώνοντας το παιδί θα είναι πιο ικανό να τα καταφέρει. Η ικανότητα όμως έρχεται μέσω της προσπάθειας. Όλοι οι άνθρωποι μασάμε με τα πίσω δόντια, τα οποία στα παιδιά βγαίνουν τελευταία. Δεν χρειάζεται λοιπόν να έχουν δόντια για να φάνε κομμάτια!Τα παιδιά μασάνε με τα ούλα, τα οποία μέσα τους κρύβουν σκληρά κόκαλα και υπερδύναμους μύες που όσο χρησιμοποιούνται στη μάσηση και στην ομιλία τόσο δυναμώνουν.

  Η μετάβαση σε κομμάτια τροφών είναι σημαντικό να ολοκληρωθεί μέχρι τους 9-10 μήνες. Παιδιά που έχουν παραμείνει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε εντελώς αλεσμένες τροφές, μπορεί να είναι πιο επιλεκτικά με το φαγητό τους, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να σταματήσουν να τρώνε τροφές που γνώριζαν και έτρωγαν μόνο στην αλεσμένη μορφή τους.

  Μεταξύ του 8ου και 11ου μήνα, τα μωρά δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το φαγητό και οι νέες δεξιότητες τους τα βοηθούν στον τομέα αυτόν. Την περίοδο αυτή αρχίζουν να κατακτούν το πιάσιμο μεταξύ δείκτη και αντίχειρα, γεγονός που βοηθάει ιδιαίτερα στη μετάβαση, καθως πλέον μπορούν μόνα τους να πιάσουν και να φέρουν το φαγητό στο στόμα. Επίσης, μετά τον 8ο μήνα, το μεγαλύτερο ποσοστό των βρεφών αρχίζει να έχει μεγαλύτερη όρεξη για φαγητό.

 Το πρώτο βήμα σίτισης γίνεται με λείο πουρέ, σταδιακά κάνουμε τον πουρέ πιο παχύρευστο. Μειώνοντας το υγρό στοιχείο, σχηματίζουμε σιγά σιγά έναν πιο πηχτό πουρέ που αναγκάζει το παιδί να αρχίσει να χρησιμοποιήσει την γλώσσα για τη μεταφορά της τροφής μέσα στο στόμα και την κάτω γνάθο για να κάνει πιο έντονες μασητικές κινήσεις.

  Μην αφήνετε το μωρό σας μόνο όταν τρώει. Επιτρέψτε του να πιάσει την τροφή, να την επεξεργαστεί και να φάει με τον δικό του ρυθμό, ώστε να έχει τον έλεγχο της ποσότητας τροφής που λαμβάνει. Βεβαιωθείτε ότι τα τρόφιμα που τους δίνετε πολτοποιούνται εύκολα όταν πιέζονται ανάμεσα στα χείλη ή τα δάχτυλά σας.

 Από τη στιγμή που η σίτιση του μωρού στηρίζεται σε έναν πηχτό αλλά λείο μεν πουρέ, μπορούμε να περάσουμε πλέον στα πατημένα, τα οποία στην αρχή θα τα λιώνουμε εντελώς με το πιρούνι για να σχηματιστεί ένας πουρές που αποτελείται από πολύ μικρά και μαλακά κομματάκια. Όσο περνάει ο καιρός, πατάμε όλο και λιγότερο. Έπειτα  εισάγουμε στη διατροφή του κομμάτια τροφών που είναι σε τέτοια μορφή που να διευκολύνει το βρέφος να τα κρατήσει με την παλάμη του (λεπτά μπαστουνάκια) και με τέτοια υφή (μαλακά που να λιώνουν στο στόμα), ώστε να αποφεύγεται ο κίνδυνος πνιγμονής.

 Η είσοδος του παιδιού στη σίτιση με κομμάτια έχει πολλά υπέρ καθώς πλέον δεν χρειάζεται επιπλέον χρόνος για την προετοιμασία του βρεφικού γεύματος, αφού μπορούν να σιτιστούν από το φαγητό της οικογένειας, φροντίζοντας πάντα να έχει την κατάλληλη σύσταση και να μην έχει γίνει προσθήκη αλατιού. Αυτό βέβαια είναι κάτι που εξυπηρετεί μία ακόμα παράμετρο: εκθέτουμε το μωρό σε τρόφιμα στην κανονική τους μορφή, για παράδειγμα, τους προσφέρουμε μπρόκολο και μακαρόνια και γνωρίζουν πως μοιάζουν και τι γεύση έχουν, σε αντίθεση με το να προσφέρουμε έναν πολτό με διάφορα λαχανικά.

  Η μετάβαση από τα αλεσμένα στη πιο στερεά τροφή είναι μια περίοδος που χρειάζεται την υπομονή, επιμονή και την κατανόησή μας, καθώς το παιδί θα τύχει να λερωθεί, θα δείξει άρνηση στη δοκιμή κάποιων τροφών και ίσως πετάξει και το φαγητό του στο πάτωμα αρκετές φορές. Η ενθάρρυνση, όπως και σε όλα τα άλλα θέματα, έτσι και στο φαγητό, βοηθάει πολύ στην εξέλιξη του παιδιού οσο αφορά τις διατροφικές του συνήθειες. Το παιδί γνωρίζει διαφορετικές τροφές, δοκιμάζει, τις επεξεργάζεται και έτσι επιτυγχάνεται η ωρίμανση των μυών του στόματος και η μετέπειτα αυτονομία στο φαγητό.

 

 

 Η Λογοθεραπεύτρια

των Παιδικών/Βρεφικών Σταθμών

ΜΟΥΡΚΟΓΙΑΝΝΗ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ

 

Search