Το παιχνίδι αποτελεί μια βασική δραστηριότητα στη ζωή των παιδιών, απαραίτητη για την υγιή ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, αλλά και για τη γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξή τους. Μάλιστα, αναγνωρίζεται ως βασικό δικαίωμα του κάθε παιδιού, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.
Μέσω του παιχνιδιού, το παιδί μαθαίνει να χρησιμοποιεί τη δημιουργικότητα του και να αναπτύσσει τη φαντασία του. Το παιχνίδι οξύνει την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα, την επικοινωνία, τη συντροφικότητα, την πειθαρχία, την άμιλλα και τη δικαιοσύνη. Γίνεται το μέσο για την εξερεύνηση και την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον γύρω του και μέσα από αυτό αναπτύσσει νέες δεξιότητες που θα ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση και την ανθεκτικότητα του για την αντιμετώπιση μελλοντικών προκλήσεων. Το παιχνίδι επιτρέπει στα παιδιά να αναγνωρίζουν, να εκφράζουν και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους, καθώς "δουλεύουν" με αυτά μέσα από τα παιχνίδια.
Το παιδί παίζοντας, καλλιεργεί ηθικές αξίες όπως την υπομονή στο να περιμένει τη σειρά του, την υποχώρηση όταν δεν μπορεί να έχει αυτό που θέλει, τον σεβασμό προς τους φίλους του, μαθαίνει έννοιες όπως η συνεργασία, το μοίρασμα, η αυτοπειθαρχία και η εκτίμηση. Μέσω του ομαδικού παιχνιδιού το παιδί μαθαίνει να συνυπάρχει αρμονικά με τους άλλους και να βρίσκει τρόπους επίλυσης των διαφόρων συγκρούσεων που μπορούν να προκύψουν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Εξελίσσει την γλωσσική του ικανότητα ώστε να μπορέσει να επικοινωνήσει και να μεταδώσει πληροφορίες, απόψεις και ιδέες το ένα στο άλλο. Καλείται να ακολουθήσει και να τηρήσει οδηγίες και κανόνες, αφού το αντίθετο θα οδηγήσει σε κάποια “συνέπεια”.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι η αξία του παιχνιδιού είναι μεγάλη και για τη σωματική ανάπτυξη του παιδιού, ενδυναμώνεται το νευρικό σύστημα, βελτιώνεται η μυϊκή δύναμη, η ευκαμψία των αρθρώσεων και του σώματος, η ευλυγισία, η ακρίβεια και η χάρη των κινήσεων, η επιδεξιότητα, η αντοχή στην κόπωση, η ισσοροπία κλπ. Το παιδί μαθαίνει να συγχρονίζει τα άκρα του και μέσα από την ωρίμανση του νευρικού συστήματος επιτυγχάνεται και η ανεξαρτησία του.
Στην πραγματικότητα, το παιχνίδι είναι αναπόσπαστο και απαραίτητο στοιχείο για την ανάπτυξη και τη ζωή του παιδιού. Μάλιστα, η απουσία του παιχνιδιού από τη ζωή του παιδιού, θα μπορούσε να συνδεθεί με φτωχές κινητικές δεξιότητες, χαμηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας, μειωμένη ικανότητα διαχείρισης στρεσογόνων καταστάσεων, μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες, οι οποίες είναι πιθανό να οδηγήσουν σε δυσκολίες στη διαχείριση κοινωνικών καταστάσεων, στην επίλυση συγκρούσεων, σε θέματα αυτοεκτίμησης και θέματα αποτυχίας.
Τα παιχνίδια είναι δημιουργικά, επιμορφωτικά και σχεδιασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να προσφέρουν στα παιδιά το μεγαλύτερο κέρδος με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Δεν πρέπει λοιπόν, σε καμία περίπτωση να περιορίσουμε το παιχνίδι των παιδιών μας. Στο κάτω κάτω, αυτό που όλοι θέλουμε είναι μεγάλα χαμόγελα στο πρόσωπο των μικρών μας φίλων και το παιχνίδι είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος για να το επιτύχουμε. Ας παίξουμε λοιπόν...
Η ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ-ΒΡΕΦΙΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ
ΜΟΥΡΚΟΓΙΑΝΝΗ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ
